açacak kapýlar vardý o zamanlar
keþfe nazýr baðlar
bahçeler
kýrýlmamýþtý kalpler
bilinmezdi yalanlar
kapýlar açýldýkça sakladýk anahtarý
ki bu aþkýn yazýlý olmayan baþlýca kuralýydý
oysa yeminliydi dil
dönmemeye..
sen denizlere atalým dedin
ben,kör kuyuya
ne yüzme bilirdin
ne de kayýk satýn alacak inancý vardý gözlerin’iN
bana gelince,
bir delinin attýðý taþ ile kör olacak kuyu bulunmazlýðýna sakladým
olasý bahaneyi
her sýr
ifþaya fýsýldar
saklamak istediðini
avucunda anahtar
yana yana ararken yalandan
boðulursun diye korkardý
gün görmemiþ saflýðým
belki sen de,
ay görüp kuyuda
tutulurum diye, kimbilir
tutuþtu kýskançlýðýn..
velhasýl,
sonuç ile bozuldu
sebebin nikahý
ya da þiddetli geçimsizlikti
kalplerin ihtilafý
nihayetinde yer yarýlmadý
ya da göðe çekilmedik sonunda
sen sað
bana düþen selamet ile
yeni bir ben doðdum baþka aþkýn kalbinde
bilirsin,
mutluluk yaþanýr
yazýlamaz sen gibi
ve muhtemelen hýrsýn küp arýyordur kendine
üzülme,
gel,
kalbinin közünde kahve piþir’elim
içelim,
kýrk yýl daha hatrý kalsýn
sudan bahanenin..