sevmemeye çalýþýyorum kalemimi karaladýðým sayfalarý sildiðim satýrlarý içim de umut zerresi de kalmadý hani içim boþ gözlerim kuru kupkuru çorak arazi semazenlerle dönüp dolaþýyorum baþým belki göðe eriþir fayda etmiyor da kime nasýl ve neden inanacaðým hiç bilmiyorum sadece öylece yürüyorum baþý bozuk bir zaman dilimin de ölüm belki kurtuluþ belki de deðil bilmiyorum ama belki uyumak hatta hiç uyanmamak daha güzeldir sabahýn ilk ýþýklarýna sevmenin de sevilmenin de olmadýðý bir dünyanýn caný cehenneme
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.