Bir içimize bakmaya görelim yangýn yeri hasat toz ve duman..
Dahasý kor kül ve gül..
Dahasý geçmeyen yaralar bitmeyen o ince sýzý ve kýrgýnlýk ve bitmenin az öncesi yorgunluðun ötesi..
Sonrasý bitkin bir tebessüm demli bir çay yahut orta bir kahve..
Bilmiyorum ki bir küçük bedenin içine bunca m’eziyet nasýl sýðmýþ ki hep hayraným insan denilen varlýðýn bunlarla baþa çýkan azmine sonu hüsran da olsa kalkýp yeniden düþmesine üþümesine gönüllüce.
Neydi hayat yara yar ve yâr parantez içinde yanýlgý yorumsuz bir sancý.
her ney’se çay demleyin hüzünlü kek yaptým hayal kýrýklarýyla sarýlmýþ sarma da var buyrun iyi gelir yanýlmýþlýða unutmayýn üfleyerek yemelisiniz beyninizi ve içmelisiniz þerefine bitmiþliðin yine de tercih sizin külümseyin -anka kuþu gibi doðacaðýz yeniden yahut gülümseyin acýyý çekiyoruz sineye! ...
(...)
1pazar/2018 Aðu’stos/ Z. Nâr Sosyal Medyada Paylaşın:
Nar-ı Çiçek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.