Bir Ayrılık Güncesi...

Yokluðunda
Tutsaklýðýnýn alnýndan öpüyordum,
Sen hep bendeydin ya,
Kim takardý ki delicesine özlemeyi,
Yakýp geçen hasreti?


Deðil miydi ki?
Ben seninleyken de seni özlüyordum!
Varsýn ayrýlýklar girsin aramýza, yollar, yýllar!
Seninle doðmamýþtým ama seninle ölecektim!


Sen uyu þimdi
Meftunu olduðum kirpiklerinin arasýnda
Uyu sevdiðim,
Ben sana ninniler de söylerim
Kâhi ela bakar, kâhi yeþil gözbebeklerin
Kapalýyken bile göz kapaklarýn
Bir ben bilirim kuytularýný onlarýn
Bir ben kaybolurum ormanýnýn derinliklerinde


Bana geldiðin gündür miladý takvimimin
Sensiz geçen her aný yok sayarým


Göðüm saklanmýþtý bulutlarýn ardýna
Ayýrdýnda deðildim ne günün, ne gecenin
Bir akþam rüzgar ýslýk çaldýðýnda bana
Tutup çocukluk entarimin ucundan Aydede
Yýldýzlarýn öyküsünü anlattý kulaðýma,
Sonra dedi ki “küçük kýz” göz kýrparak bana
“Seçtin mi yýldýzýný?”
“Seçtim dedim Aydede”usulca...


Ýþte o günden beri korkmaz oldum gecelerden
Bekler oldum yýldýzlarý
Hepsini tek tek saysam da
Yorulmadým hiç seni aramaktan
Býkmadým hiç beklemekten
Günüm, güneþim
Geçmiþim, geleceðim, hepsi sen oldun


Biliyorum sevdiðim biliyorum!
Seninle doðmadým ama
Ýnan bana!
Seninle öleceðim...







01:10/11.08.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: