uymazlýk matemini ters yüz eden karamsar duygularým
hep tek düze atan kalbimin çatlak sesidir
alt üst oldukça içim ve dýþým
hiç yama tutmadý ki yaralarým
kaybolunca umut ýþýðý tek baþýna kaldý gecelerim
hatýralar bir bir kayýþta gittikçe dimaðýmdan
kalleþliðin o kör mermisi tek baþýna kaldý böðrümde
canýmý canýndan koparan
uðruna helak olduðum o vefasýz mý vefasýz ece
içli bir türkü döktürdü yüreðimden
naðmelerini hüzne banan
kaybolunca tüm emekler ikaz etmiþti secdelerim
meçhul bir el aþký tek söküþte atý verdi yürekten
ne kaldý ki elimde o hoþ sedadan
benliðime çöktü gönlümü karanlýða gömerken hicranlar
þimdi mi
her yer bana çok mu çok dar
ve de her yer de sanki de bir zindan
kaybolunca tümüyle gelecek týkanýþta kaldý nicelerim
bir kadýndý güya ha var ha da yok arasýndan
þeytanlýk fýþkýrýyordu çakmak çakmak o gözlerden
nifak çökmeden evvel ki yüreðiyle
girmiþti aniden sevgiye hasret kalmýþ þu garip döþüme
naçardý boyun bükük bir biçimde
ipini kökünden koparmadan da çok mu çok önceleri
o yalvaran gözlerindeydi biçaresizliðin yaðmur gibi seli
hala daha ellerimde duruyor tüm ýslaklýðý
yolunu kaybetmemiþken þu saf dimaðým
gönül demimde gül gibi gelirdi bana kokusu
koklamayý becere bildiðim kadar
kaybolunca vuslatý’m yok olup da gitti goncalarý’m
yalanlarýnýn karasý alnýna sürülmemiþken
hep ilkleri oynardý sevecen mi sevecen duygularda
sessiz ve sakin çökerdi insanlýðýmýn karþýsýnda
sus pus olurdu o anda tüm dünya
tüm bunlar o iblise boyun eðmemiþ iken
sanki elimde bir servet vardý en elasýndan
kaybolunca tüm geçmiþim saçýný baþýný yoldu bacýlarým
meðer ki o kadýný ben ilk buluþta kaybetmiþtim
içinin nankörlüðünü bilemediðimden mi desem
sinsice benliðime sýðýndýðýndan mý
bense hep muhabbetle þahikalarda çabalardým
çocuk gibi gülüþlerine eþlik ederdi o kirazýmsý dudaklarý
daha keþfedilmemiþ mevsimlere sürüklerdi beni istemleri
sahiplenme içgüdülerinin içinden
bana diz çökerttirdi tüm habis kötülükleri
varlýðý için dað bayýrý bir koþuþ ta da aþmýþtým
o yalvaran gözler uðruna
kaybolunca tüm hislerim þimdi özümü bulmakta bocalarým
bomboþ yere yanýp da yakýnmak tansa
koy verdim ipi
hemen o anda ellerinin sýcaklýðýný da yanýna alarak’tan
geriye bile bakmadan kaçar gibi çekip de gidiverdi o haspam
bana ondan da geriye
sadece acýlara bulanmýþ apýk sapýk sözleriyle
ve cana kasteden hazan yaðmurlarýyla
hiç nadas görmediðinden tarumar olmuþ hüsran baðýnýn kuru otlarý kaldý
kaybolunca tüm gelecek kahýrdan öldürdü beni sancýlarým
demek ki hiç düþünmeden çýkmýþtým ben bu yola ki
denizinin mavisi iþler sanýrken ruhuma
ve tüm umutsuzluklarý mý yok eder sanmýþken
illa ki de okþanmamýþ ruhlarýn mutluluðunu da beklerken
bir çekiþte de alnýmýn tam ortasýndan vurulmuþ oldum
kana susamýþ heceler saçýlý verdi aðzýmdan
Allah’tan bul he mi
ve o andan beri hep kan damlar oldu tüm þiirlerime
kaybolunca ortadan o nankör haspa firakta kaldý gecelerim...
(02.08.2018) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!