kim görmüþ ki
tek düze bir his yumaðýnda ki maceracý tutkularý
eleman dedikçe üstümüze çöker
yerden fýrlar gibi böðrü deler hüzünleri
sevmediðin bir ot gibi de hep burnun ucunda biter
sesi bile insaný rahatsýz eder
renginde karadan baþka yok ki tümden tüketmiþ albenileri
karanlýk bir gece gibi seçemezsin de ne mal olduðunu
bukalemun gibide renkten renge girer
kaçarsýnýz ya þerrinden biteviye
o özlenmiþçesine çöker önünüze sebepsiz
haksýzda deðil aslýnda
kamçýlandýkça koþar ya hayvanlar
o da öyle bir þey istenmedikçe yýlýþýr da durur
Yüreðimi tarumar etmiþ olan kadýn
düþünüyorum da bir hissiyat bulamýyorum
hiç bir þey de hissetmeden sevgili de olunmaz ki
zoraki duyulan sevgiyi ne yapsan da yeþertemezsin ki
kim ne der ne söyler ben bilmem
ruhum tarumar biçimde allak bullak
Ýçimde ki duygular kara kýþý aratmaz
bir zemheri aðacý gibi yaþam için budanmayý beklerken
tereddüt üstüne tereddüt yaþýyorum
korkularým kemiriþte bitiriyor içimi
beynimde bin bir karýnca geçmiþin artýklarýndan
her an çýðlýk çýðlýða yýrtýnýr nefes alýþlarým
gönlümün kuþuna bir kafes ararken
yaþamýmda ki kýsýr döngüden
hüsrana uðramýþ varlýðým sürterde durur kaldýrýmlarda
oysa ki
bir kafa kaðýdý olmalý tutkusuna ibanlý
belki de atacak üstünden tüm yüklerini
gönül ferahlýðý ile sarýlacak ruh ikizine
sert bir kaya gibi aþýnmaz olmalý kiþilikte
nefesime sýcak bir nefes
gönlümle yücelecek bir prenses
baþtan aþaðýya gül kokmalý endamý
tepeden týrnaða ýslatmalý beni fazilet saðanaðýnda
ruhumun içinin de içinde has bir yer bulmalý
verimli bir toprak misali
mahsulden cimri oluþta kaçmamalý
yedi veren güller gibi daima üretmeli
yalnýzlýklar eþ yoksulu kor bir od
geceler örter içimdeki biteviye özlemleri
bir yangýn yeri gibidir sevdasýzlýk
sonsuzluða üflenen vuslatýma eriþe bilmem ne mümkün
ellerim çorak bir toprak gibi hasret kaldý sevginin ýsýsýna
kavuþmalar kaçarken yakalandýk aþkýn cürümüne
böylesine yakýþta kavuran bir özlem çökmüþken yüreðime
umutsuz günlerin elinde kalakaldým çaresiz
çýldýrýyorum
yürekte ki bu son umut
tükeniþte giden istikbal
hüznü sen olan bir yaþamla
çaresizlik tütüyor benim burnumun ucunda
sahnede her an bir dram þiir
geleceðim bir zalimin dilinin ucunda
elmam kýrmýzý deðilmiþ meðer ben aldanmýþým ham olana
ani bir þaþkýnlýk taþ gibi düþerken akýlsýz baþýma
demek ki dümensiz açýlmýþým ben denize
bu sahilde yanlýþ
asýlsam da yeniden kýrýk küreklere
dibe battýkça anlýyorum ki bana ait deðilmiþ bu haspa
halen daha sýzlanýp da duruyor musun sen gönül
sen bile bile isteyerek düþmedin mi bu tamu kuyusuna...
(30.07.2018) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!