bu küstah mý küstah alemde
neler görüp de neler neler de geçirdim ben...
düþtüðümüz bu yer sahte mi sahte bir cennet
alt taraf dünyaymýþ üst tarafý ahiretmiþ meðer
üst kattan toptan kovulmuþtuk ya
geçici olarak bu alt katdaki daireye
bir türlü de nefes aldýrmadý bize ev sahibi
bu aslý var gibi astarý yok olan devranda
gönülden gönüle hep köprüler kurdum biteviye
has görünüp hoþ davrandým tüm çevreye
ki bir halta da yaramadý ufkum dondu
iyi niyetler hep iþtah kabarttý zorbalarda
yaþam denilen nefse maðlup bir sýkýmlýk lokmam
hep boðazýmýzda da koca bir kör düðümler oldu
her vakitte zoraki sil baþtan yaptým her bir þeyi
hüsranlara bez dokudukça
nasýr baðladý ellerim ve de yüreðim
her bir þeyi de ilah ki aþka buladým
ne oldu var mý bir izi
hak etmediðimizden felek yine fýrsat vermedi
fýrsatý ayaða dek gelse bile kör etmiþti gözlerimizi
hicranlarým bitse de yaralarýmý iltahap baðladý
her an tesbih tesbih sabýr çekiþte de durdum
gözyaþlarýmý hüsranlarýma banýp banýp da yandým
gördüm ki ne yapsanda kalmaz bir zerresi bana
kefenin kendisi tok
bundandýr kabirlerde de cesetten baþkasýna yer yok
Aþk olsun diyorlar ya
þaþkýnlýða mý-sevgiye mi davatiye bilinmez
olduda ne oldu
baki aþk varken gerek yokmuþ faniye
inanýn ki çok þeyi yaþayýp da öðrendim bir ömür boyu
yap boz tahtasýndan
kapýmýmýn önünden de hala daha bir arþýn ileri gidemedim
bohçamý abur cuburla doldurmayý tembihlerken nefsim
kendi özümle ben her an da kavgalý kaldým
çünkü kirliydi üstümde ki çamaþýrlar
hiç mi hiç de pür-i pak olmadý
hep o tamahkarlýðým yüzünden
baþýma da üþüþemeyen sivri sinek kalmadý
hep en uçlara fýrlayan bir zýpkýn gibiydim
çile toplarýna saplanan
ben ne kadar ektiysem hep el biçiyordu ürünlerimi
bir hoþ sedayý bile bu kulaklarýmla duyamadým
bana kalansa çömelmekti çýkarlarýn baþýnda
bataða düþmüþ gibi
hep zýrzopca koþuþturan telaþlarla oyalandým
bir anlýk nefesim dahi olmadý özüme çekebildiðim
olsa bile bunun sahtekarlýðýnda selsebil oldum
Ýnsan ölmeyi hiç ister mi
oysaki ben nedense her anýmda da istedim
ne iþimiz vardý ki bu ýrak denen acunda
bu çok ýrak diyarlardan bir ses mi çaðýrdý bizleri
caný çýksýn senin kadýn o ham meyvanýn
ýraða özendik gelende gelmiyende piþman
oysa ki bu ýrak yüz güldürmez çýkarcýdýr emelleri
o sadece kendine saklar bütün gülücükleri
kim bu gurbetten memnun kalmýþ ki
bu ýrak hem bizi kabul etmez hemde o pak sýlamýza düþman...
(04.08.2018) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!