Rr

Ben o gün Pesan’da boðuldum Ýsmail
altýncý çakramý suya
üçüncü gözümü kuma buladým
çivit mavisi olmuþken bedenim
iadeli taahhütlü geri gönderildi ruhum.



Ve defolu bir gökyüzüne yamalýk oldum.




Bazý yüzleri sevmekten
bazý gözlerin nefretinden döndüm Ýsmail
tabaðýn içindeki humusa bandým
bir lokma ekmeðimi
etim ney butum neydi de ?
yüklendim bunca þeyi.
Diye diye söylendim ezilmiþ nohutlara.



Çünkü bildim; nohutlarýn anlama hacmi herkesten iri.




Ýmkânlý bir muhabbetten
imansýz bir göçe de taþýndým Ýsmail
anladým;
akþamýn ve ayaðýn aksaklýðýna baðlýydý hayat
dilim topal bir bekçi
sus ihtarý vermiþken kulaklarýma
karýþýk
karmakarýþýk bir çorba gibi
öylece tütüyordum masanýn ortasýnda.



Çünkü öðrendim; insandan öte halden anlayandýr bir tas çorba.




Oysa ben o gün Pesan’da boðuldum Ýsmail
ölmedim...
ve kapý zillerine taktým eski bir týnýyý
ama Ýsmail!
bu çok fena bir þeydi:
kýrýlmýþ kemiklerimin içinde yol alan su birikintisinin
ha taþtý
ha taþacak olmasý.
Sosyal Medyada Paylaşın: