bazen griye çalsa da tonu daha çok.. kara bulutlar, gelir oturur. . ve.. her akþam, bir baþka gulyabaninin sulieti belirir, bu is kokulu þehrin, o kasvetli gün batýmlarýnda.! . tarumar olmuþ bir baðýn baðbaný olmak.. neye yararki..! . ah yüreðim...! . akýp giden zamanýn girdaplarýnda yorgun argýn sürüklenirken, dirençsiz çakýl taþlarý gibi.. vur sen baþýný hayatýn kývrýmlarýna. kanatsýn kýzýla boyasýn çaresizliðini . ve ben.. eriyip tükeneyim, kum olayým,toz olayým..! . yeterki.. duymasýn kulaklaýrým, görmesin gözlerim, o riyakar yüzlerin arsýz bakýþlarýný.! . elbet birgün . göç öncesi yuvasýndan düþen kýrýk kanatlý yavru kuþ gibi. ben de veririm son nefesimi.. bir saçak altýnda ya da.. kimsesiz bir sokaðýn ýssýzlýðýnda..! . . belki de.. yaðmurlu bir gece de fersiz sokak lambasýnýn ýþýklarý gibi düþüverir önüme yarý açýk gözlerimin, o son bakýþlarý..! . . ve.. son iki damla göz yaþým.. bulanýp da kan kýrmýzýsý hüzüne . uçup gider, alýr götürür hasretimi, mavisini hiç göremediðim gökyüzüne.! . Mahmut Mücahit Özdemir Kayýt Tarihi : 12.7.2018 10:59:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Mücahit Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.