KONUK

Bu gecenin tek konuðu benim...
Bir de būyülü geceye eþlik eden yaðmur
Duvarlar üstüme üstüme geliyor
Nadasa býrakamadýðým bir umud’dur
Belki aradýðým
Alýp çeketimi çýkýyorum,
Adresini bilmediðin sokaklarýn kollarýna
Kollarýna býrakýyorum kendimi.

Herkes uykuda köþedeki sokak lambasý hariç,
Galiba ýssýz ve ýslak sokaklarýn da tek konuðu
Benim bu gece
Ayaklarýmda ahenkli bir yürüyüþ le
Kaldýrým taþlarýný eze eze
Sana gelmek istiyor bedenim
Biliyorum her sözüm sana varacak bu gece
Sesini duyuyorum.

Ne çok izler kalmýþ senden geriye...
Bakýþlarýn kalmýþ mesela
Gülüþlerin ve sevdiðin kahve fincaný
Kýyamadým yerini deðiþtirmeye
Sanki sana ihanet gibi sarstý hücrelerimi
Dönersin diye bekledik
Anladým ki sen varsan ben varým.

Sesinin uðultusu çýðlýklarýma karýþýr bazý bazý...
Usta bir hýrsýz gibi girdin gönūl haneme
Bir seslen SEN olduðun yerden
Akarak gelirim nehirler gibi
Gõmüp hüznūmū topraða
Bir gülüþüne can feda der gelirim
Yeter ki SEN tut ellerimden.

Yaðmurlu gecelerde ,
Aðlayan bir ses duyarsan aç kapýný usulca
Bil ki þiirler doðurmuþumdur sana kanýmýn kýzýllýðýnda
Çatlamýþ dudaklarýmda yokluðunun matemi vardýr
Eksiktir her þeyim sensiz
Kýzýllaþýrken gün batýmý daðlarýn sýrtýnda
Ben sana gelmiþimdir
Saçlarýmda hüzün boynumda gūl kokusu.

Sosyal Medyada Paylaşın: