nasýl ki ninelerin kamburunda aðlanmamýþ acýlar, çocuklarýn gülüþlerinde doyulmamýþ yaþam varsa öyle menekþedir yalnýzlýðým iç çeken daðlarýn göðsünde öyle nilüferdir ellerim kaný çekilmiþ ayazlarda öyle ay ýþýðýdýr nefesim kendi gölgesine tutsak...
el falýmda beliren yollar vardý penceresiz evler oturuyordu kenarlarda adýmladým günlerimi doldurarak bütün baharlarýn kalbinde güz çalýþmalarý vardý ve geçemiyordum güneþin þefkatle okþadýðý kaldýrýmlarýndan oysa çocukken bisikletime dizdiðim renkli çiçekler gibi kokuyordu genç kýzlýk düþlerim...
nasýl sancýdýr anlatamam durmadan koþmak koþmak ve çarpmak duvarlarýma hayatýn bütün acil çýkýþlarý kapalýymýþ meðer þimdi biriktirdiðim umutlarýn hepsi karþýlýksýz çekler gibi ellerimde kaldý...
çocukluðumun bittiði eþikte bekliyor cellatlarým bir tek gözlerim kaldý geçilmedik âh kapatsa gözlerini gökyüzü ölürüm!
✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.