Ömrümün Yaması

ah gecenin çatlaklarýndan dökülen sýzýntý
sen, âhýn doðurganlýðý
düþlerin kemiðe dokunduðu yerdesin
ben tenin kesildiði yerde
ertelenmiþ bir yýlým

kaç kez taþtýk þehirin kapýlarýna
kaç kez çocukluðumuzu anarak
uçurtmalar yaptýk ruhumuzdan
gelinciðin ruhuna dokunarak
çaðýr adýmý
günlerden telafi sevgilim
yýllardan sen...

yüzünün çizgilerinden
adýmlýyorum acýlarýný
gözlerinden damlýyorum
yüreðinin denizine
duvar dibinde eskiyen
küskün bir yüzsün
aç perdelerini
açýk pencerelerden esen
taze umutsun...

sen ruhumun kýzýl örtüsü
karanlýðýmý tortularýndan arýndýran aydýnlýksýn...

sesin, çocukluðunun aynasýna
masumiyet saklayan büyü

ellerini ayýrma sevgilim
tomurcuklar çatlýyor avuçlarýmda

sen uçuþmanýn gölgesindeki aðýrlýk
ömrümün yamasý
çiçek kokan bir yarasýn...

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: