Derk-i derya
Içimin hemhal’ýna zuhur eden kuþlar
Göðsümde öyle hal ki,
Dilimin pelesenk duvarýna daðlaþýp gök aðlatýyorlar
Sus toplayan semanýn zerkinde uyuyor pencereler
Saklanan yýldýzlara ölüm demeyin
Iþýðýnýn zar’ýnda mana öyle söhrab ki
Akþam doluyor gözlerime..renginde
Þems’i sular demlerken ufku
Sekinet içinde seyrediyorum
Bu ahval yalnýzlýðý..
Ben duymam kendimi ruhumun cihetinde
Mýsralarýmýn dizlerindeki sýlayý duymam ben
Harfler sýðýnýrken mürekkebime
Mevsimler anlatsýn beni
Yahut bir buðday baþaðý..
Görmediðim cennetin çiçekleri küskün mü beni bilmem
Yahut içime oturup aðlayan çocuk
Salkýmýný tutar mý aklýmýn
Ahh þu varlýk
Derk-i deryada gül ile yara arasýna sarmalanan
Ki,üflesem nefesimi suya
Su uçar mý
Þaha kalkar mý yeleli atlar.
Büyüyemiyorsam
Hala küçük bir kýz gibi ip atlýyorsam
Ahh
Bu karanlýðýn mihrabýnda
Gözlerim hala ela mý ANNE!
Gerçek mi gözlerim sahi
Görüyor mu yeþilin gökteki kuþunu
Bu çelimsiz aklýmýn harýnda
Yapraðý ýslak gül kýrmýzýsý deli çýðlýkla eynileþtiðinde aynaya
Saðýn eteðimden gözyaþýný
Ki,varla yok arasý hayat
Denize benzer
Herkes uyuduðunda
Yahut tutunulacak dal kalmadýðýnda
Üþüdüðünde bir çalý çocuklarýn ayaðýnda
Uyandýrýn beni
Ey derk-i derya
Ruhumun esrarýndaki bebeði büyümeden ölmem
Dem bu dem
Neþeyi öðrensin bahçeler
Herþeyin bir mühleti var
Hayat denilen yokuþta
Güneþ aðýrlasýn yüzümüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.