ZAMAN
Soylu bir kýsraktýr zaman dediðin,
Geçip gider bir tür, binemediðin,
Neresine düþsen bilemediyin;
Tutsan yelesinden yarar da iþe,
Aklým ermez bu sende ki gidiþe.
Yollarý ayýrdýk patikalara,
Zamaný biz böldük dakikalara,
Bir hal olup baþým düþünce dara;
Gece baþucunda korkudur bekler,
En aðýr göçünü hastaya yükler.
Zaman içimizde bazen bir umut,
Bazen tepemizde siyah bir bulut,
Bize aldýrmadan daða çýkan kurt;
Su içen ceylandýr, göl kýyýsýnda,
Ovayý gözetler bal kayasýnda...
Zamanýn en titrek teline düþtüm,
Son demde bir zalim eline düþtüm,
Rezil-rüsva oldum, diline düþtüm;
Merdiveni yoktur, düþsen çýkýlmaz,
Yüzü yok zamanýn, dönüp, bakýlmaz.
Zaman gergefini, iþler yüzüme,
Acý bir ezgidir düþer sazýma,
Bazen kar olup da yaðar yazýma;
Kalýrýz baþ baþa beni anlamaz,
Sen kahrolursun da, o asla týnmaz!
Bir tohumu yok mu, ekemez miyim?
Köksüz müdür, tutup, dikemez miyim?
Yok mudur yularý, çekemez miyim?
Ben çekmezsem, tutup beni çekecek,
Bir ibriþim sanýp, tutup bükecek...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.