ve
BEN ANAYIM
Ben anayým;
Ben anavatan, Anadolu,
Bayrakta yýldýz ve de ayým.
Erzurum’da Nene Hatun,
Halide Onbaþý Ýstanbul’da,
Ben, Türk anasýyým...
Nice kahramanlar doðuran,
Selanik’de Zübeyde Haným,
Mekke’de hazreti Fatýmayým.
Âlemlere rahmet vesilesi;
Âmine Hatun dilinde duâyým.
Ben anayým,
Bu topraklarda yeþerttim;
En taze sevgi tohumlarýný...
Ben Yunus Emre, Mevlanayým.
En güzel ünvan benim, en güzel mekan.
Ayaklarým altýna serildi,
Cenneti âlâda sarayým.
Ben anayým,
Mayýs çiçekleri bende açar,
Kutlamaya gelirsiniz gözlerim dolar,
Sakýn soldurmayýn,
Yüreðinizdeki gül, goncayým.
Derin acýlarý ben yaþarým;
Kýzým gelin olur, oðlum asker.
Þehit haberi gelir yýkýlmam,
Sabýrým, ben gurbetim, sýlayým.
Ben anayým,
Aðzýnda süt, dilinde hece
Uykusuz geçen her gece
Ana dilin ben, elif bâyým.
Ben anayým,
Seviyorsun beni bilirim lakin
Okyanus içinde deniz, kaybolursun.
Benimkinden büyük olamaz sevgin;
Ne vakit ana olursun,
Ancak o zaman anlaþýlýr payým.
18 Martta Nusret Mayýn,
Aþýlmaz dað, geçit vermez Boðaz,
Çanakkale’de Seyit Onbaþýyým.
Ben anayým;
Dünyanýn neresine gidersen git,
Deðiþmez, aynýdýr yazgým.
Þiddet, eziyet görürüm,
Piþman olurum ana olduðuma,
Kadýnlýðýma piþmaným!
Anayým ben, ana, ben anayým !
Varmý bundan daha ötesi?
Baþarýlý her erkeðin, her evladýn
Arkasýnda Türk anasý, ben varým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.