Yüreğime Ateş Düştü

Gözlerin gözlerime düþtüðü an var ya
Açýldý mutluluk kapýlarý
Sevda tohumlarý ekildi yüreðime
Ateþ bacayý sardý
Mutluluk hormonlarý salgýlamaya baþladý bedenim

Kalbim yerinden çýkacak gibi yer deðiþtiriyordu
Ýçimdeki çocuk canlanmýþtý yine
Sýnýrsýz sevgi dedikleri buydu belki de
Neydi seni bu kadar farklý kýlan
Böylesine elimi ayaðýmý baðlayan

Ýçimi ýsýtan gülüþlerin mi
Yoksa bakmaya doyamadýðým o yeþil gözlerin mi
Seninle hiç olmadýk zamanlarda karþýlaþýyorduk
Karþýlaþmamýz tesadüf mü yoksa takdiri ilahi mi

Bir þeyler akýyor içimden
Patlayan bir yanardað misali
Korkarým yakacak bu ateþ ikimizi de
Benim mecnundan ne farkým var ki

Hüznü kaldýrdým en üst raflara
Bir daha uðramasýn yanýmýza
Seni anlatan þarkýlar çýnlýyor kulaklarýmda
Vurdum duymaz olma yakarýþlarýma

Ýsyanlar içinde boðulurken ben
Seni anlamak o kadar zor ki
Usta bir ressamýn fýrçasýndan çýkmýþ
Ýmzasý atýlmamýþ bir tablo gibisin gözümde

Karanlýk dünyama ýþýk saçýyorsun
Aþký hiç tatmamýþ yüreðimde
Endiþeli bir bekleyiþ hala üzerimde
Kasýrgaya dönüþecek fýrtýnalar koparýyorsun

Her gördüðün rüya mutlu sonla bitmez ki
Yüzünde gördüklerinin þaþkýnlýðý
Arkasýna bile bakmadan gider o çok sevdiðin
Ýþte bu yüzden gözlerimi kapatamýyorum
Bir daha asla göremeyeceðim korkusuyla
Yeni bir güne sensiz uyanmak istemiyorum ...





Refik
04 . 07 . 2018
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: