KENDİN BİLİRSİN

Aþkýmý idama mahkûm eyledim,
Ondan kurtulmaktý yegâne kastým,
Kararý yüzüne karþý söyledim,
Bir daraðacýna çekerek astým.

Rest çektim, kalmasýn sevda tacýn da,
Yýllarca çektiðim hasret acýn da;
Dedim ki sallan dur daraðacýnda,
Azap çektirenim, olamaz dostum.

Cevap verir gibi sanki restime,
Ýp koptu ölüsü düþtü üstüme,
Öyle bir doldu ki gönül testime,
Kaldýramýyorum, feryadý bastým.

Patlayarak dersin çýktý karþýma,
Darmadaðýn oldu sevda çarþýma,
Mecburen diz çöküp eski marþýma,
Üzülüp ben kendi suçuma küstüm.

Eskisinden beter yaktý fýrýný,
Ýçimden dýþýma saldý korunu,
Yaktýðýnýn duymaz vuslat zorunu,
Yandýkça kül olup, külüme pustum.

Kabaranlarýmý almýyor dolum,
Taþtýkça aklýma kesilir yolum,
Yaktý bu aþk beni çýkardý tulum,
Daha karþý gelmem diyerek sustum.

Varsýn deli gönlün, yansýn delirsin,
Neden yüreðine karþý gelirsin?
Bak kim idam oldu, kendin bilirsin,
Deyip mantýðýma öfkemi kustum.



Sosyal Medyada Paylaşın: