gem

ön sözü olmayan bir þiirin son sözü gibi kalbim..

çýplak elleriyle güneþe dokunan yýldýzlarým vardý benim
parmak uçlarýna gem vurulmadan önce




çocuktum ben oysa
asiliðime baðdaþ kurdurup oturturken karþýnda
kurak diyarlardan çalmýþtým baharýn yedi iklimini

yoksun ya
yalnýzlýðýn koynunda sendeleyen ayaklarým
ay yanýðý kokuna sürüklüyor beni
üstelik
yaðmur mevsimine kan kýrmýzýlar yaraþýrken
avuç içlerimde siyaha çalan bir elem

....




kýsýk gözlerimin ýslaklýðýnda
sebepsiz deðildir bakýþlarýmýn akl-ý selim olmayýþý
mýsralarca þiirlere özürlenirken hem de
þimdi
aldanma hatrý sayýlýr kelâmsýzlýðýma
sancýlý asýrlarýn yorgunluðunadýr gülümsemezliði

....








emelgüneysu/geçmiþbirzaman
Sosyal Medyada Paylaşın: