Hüznü Boğalım Ellerimizle

Yokluðunda sabah olmaz uzar geceler
Hayallerim kýrýlýr buz kütlesi gibi
Gözlerimin önünden kaybolur gözlerinin yeþili
Kapanýr demir kapýlar yüzüme
Sen yoksan
Hüzün çöreklenir yüreðimde
Çiçekler solar büker boynu’nu
Güneþ doðmaz pencereme
Ertelerim seni hayallerimi
Þarkýlar susar derdime ortak olur
Hüzne veda etmenin vakti gelmedi mi

Daha ne istiyorsun
Gözlerine her baktýðýmda aðlatýyorsun
Uçuk kaçýk rüyalarýmda hep sen varsýn
Susalým hiç olmazsa bu gece
Aþký doruklarda yaþarken
Bir þarký fýsýldayalým en damarýndan
Ýhanetler uðramasýn hiç yanýmýza

Seni unutma mý isteme benden
Yaþatýyorum hala hatýralarýmda
Geçmiþin izlerini silmek kolay deðil
Ýçimden atamadýðým zehir gibisin
Kalemim kýrýlmýþ asýlmýþ yaftam
Boynumda yaðlý urgan izleri
Sensiz boðulmak ne kadar zormuþ

Ýkimize ait bir dünya düþledim
Ýçinde kötülük barýndýrmayan
Mevsimleri deðiþmeyen
Meltemi soluðun güneþi gülüþün olan

Bilmiyorum
Hangi ruh halimdendir bu çöküþüm
En ücra bir köþeye çekilsem
Sorgulasam beynimde ki cevapsýz sorularý
Esen rüzgara çevirsem yüzümü
Orada sen doðuyorsun

Bilinmeyen bir denklemin içindeyim
Sonum belli eðer sen varsan
Bunca kelimeyi boþuna mý ettim
Anlayan yok nasýlsa
Ýçtiðim son kadeh olsun bu
Mezem de çoktan bitti
Sigaram parmaklarýmýn arasýnda sönüyor
Eðer saçmalarsam sarhoþtu dersin
Bu son gecemiz olsun
Bir daha aklýma düþme nolursun ...





Refik
01 . 07 . 2018
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: