İki nefes arası düşler...

iki nefes arasý düþlerin
felsefesini doðururdu rüzgarlarýmýz
güneþin yaðmura dokunan o turkuaz öpücüðü gibi
kelimelerin örtüsünü kaldýrýrdý bakýþlarýmýz
zamanýn oyumuna hatýralar saklayan haylaz çocuklar gibiyim þimdi
zihnimin perde arkasýnda dalgalanýp duruyor gölgen
gün ýþýðýnýn dalgýn uykusundan sýyrýlýp
gecenin yumuþak mavisine sarýlmak,
beyaz bir güvercine tutulmak
veya kelebeðin dansýnda ebruli renklere bulanmak varken
korkunun uzun koridorlarýnda kaybedemem ömrümü anlýyor musun
denizlerinde sýrt üstü süzülüyorum
sen yokken bile...
varlýðýnýn kalabalýk anlamýndayým
yokluðunda bile
iki nefes arasý düþlerin
sarhoþ meltemiydi gözlerimiz
dudaklarýnýn kokunun tuzu
iklimin gibi hasrete dönüþtü þimdi
tutma ellerimi
tutsaklýðýmdan yaðarým
yayýlýr daðýlýrým yüreðine...

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: