Öldürün Beni!
Kalmasýn artýk bu sýzý içimde,
Yüzümdeki son gülüþ solmadan öldürün beni.
Ne yaþ dökün arkamdan,Ne de yas tutun
Kimsesiz yaþadým,kimsesiz gömün beni.
Bir baþýma dökerken içten içe yaþlarýmý,
Kahkahalarýnýz kulaklarýmý delip geçti.
Ben karanlýk dünyama bir mum ýþýðý ararken,
Siz güneþli günlerinizin mutluluðu ile yaþadýnýz.
Öfke kýlýcýný kalbimin orta yerine saplayýn,
Acýdan gözümden yaþ gelirse sakýn ayýplamayýn.
Kirpiðim oynamaz,deðsin topraða nur cemalim
Varýn mutlu olun,artýk olmaz size arzu halým.
Ben ki pusatsýz girdim bu yaþam savaþýna,
Yüreðimde sevgi,yüreðimde merhamet vardý sadece.
Öfke nedir bilmedim,
Kansýz bakýþlarýnýzla canýmý yaktýðýnýzda öðrendim.
Ve sonra durmadan kendimle dövündüm.
Artýk yeter!
Çekecek gücüm kalmadý.
Durdurun kalbimi,artýk acýmasýn.
Bu masum dünyamý daha da kirletmeyin,
Býrakýn kederimi sýrtlayýp göçüp gideyim sizden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.