Onlar bilmez, Benimle yürüyen zerrelerin günýþýðý tozunu
Toprak parçasýnýn içine aldýðý ayaklar Yan yana düþtüðünde bir çiçekle Gayrý ölümü düþünmüyorum sokaklarda Fotoðraflarda yaþýyor diz üstüne oturan insanlar Avuçlarým türlü aðaçlarýn lezzeti Ki,daha bahar açar mýydý nur tanesi Tarlalara...
Kývrandýkça uzayan yol mum gibi yandýðýnda Göðsüme çarpan çocukluðumun gölgesi yansýyor gecenin koynuna Sayýsýz rüzgar topluyorum Birazcýk su ve yýldýz Güneþe çýkarýyorum gökyüzü kadar mavi duvarlarý/ Duvarlarda gümüþ rengi gemiler aklýmýn bulutunda Ki, Bulutlar insan öldürmüyor Anne Ihtiyar bile olsa aynalar/ Aynada incir aðacý ve seyrettiðim eðe..yaþýný Silerken terhin gözümün Niharet,sacred bir yoldu aslýnda Kutsal topraklarda
Içimden geçen kumaþlarýn repel dokunuþlarý Yeþil elbise giydirir tenime
Susarým çocukluðumu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.