gönül yat etti derdime füsun yemiþ gibiyim akýlsýzlýðýma inilti gibi idi mavilik bakýþýrdýk saatlerce görmemiþin görmeyiþi gibi uzaklardan seyrederdik yakýn ederdi bizi gözbebeklerimiz hayal ve sakin idi yüzümüzdeki cehre samimi ve doðru eðrilikten uzak, mis gibi temiz bir köy kokusu mavilik bulaþtý göz bebeklerime uzaklardan yakýnýma bütün samimiyetiyle gözleri duraðan bakýþlarla dikilmiþler öylece yaðmuru çiselemesi gibi sakin ve sessizce topraðýn iliklerine kadar iþler gibi düz ve mat dudaklar titrer yerden yükselen semazenler gibi sýrtým da bir kaput elim de bir de caput dilek diledim boþ bir dilek aðacýndan gözleri de kaymýþ galeyana mavilik iþte konmuþ deli gönlüme utanmasaydým sýrtým da ki kanburdan severdim seni gözlerindekini el ayaktan çekilme vakti geldi uzak sevdim seni mavi matlýðýna düzlüðüne deli dalgalarla boðulma vakti hoþ çakal mavi kadýn...
#Peryasýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.