yalnýz güneþi bekleyen bir çoçuk gibi pencerenin buðusuna kalp cizdiðim o günki gibi
dalýp dalýp mutlu bakarken bir gün icimde ýslandýðým o ilk baharýn solan duygularýný tek tek toplarken
eksitdiðim yalnýz günler ve icimde savaþdýðým o yangýnlara su serperken hiç düþünmemistim inandýðým ve hisþetdiðim cümlelerin bir gün bitipte
beni benliðimden koparacaðýný o güzel duygularýmýn yalnýzca kendime söylediðim fafif telaþlý birazda acemi aþkýmý zedeliðimi kendimi ne cok düsürdüðümü aklýmýn tavanýnda yalnýz kalmak varken hep bir arayýs icinde beklentilerime cevap yazmak zorumluluðumda kaldýðým
icimdeki kalabalýklardan kurtulmak icin binlerce cümlelerde boðulmadan hoyrolca caresizliðime gitdiðim o kalem olan hiçran o satýr olan cümle hükümlüðüm þiir adýna ne derin ise üstünden devam eden
ruhum hep tatlý kalsýn gömülen yýllara inat þimdi daha iyi görüyorum sevmek yada ayrýlýk bir ölüm etmiyor ...
Golha, gercek yüzüme vurulunca ölen duygular üç damlada kayboluyor...
ve ayrý
görülmüstür yaðmurun kuruyan ilk sabahýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.