İğne

Þimdi,
Yaðmurun ana rahminden ýslak bir gecenin üstüne basýyorum.
Bir þiir doðuyor,
Bir þair ölüyor.
Aslýnda hiç yaþamýyoruz.
Paslý bir iðnenin ucundan geçiyoruz
diðer tarafa.
Bir þeyler yarým ve hep eksik..

Ve beyaz kuþlar,
Gökyüzünden bahara koþuyor sanki.
Bunu bir elimle izah ediyorum kalbime,
Diðer elim kanlar içinde.
Susmak istiyorum
Ve gitmek kendi içimden..

Ýtiraf ediyorum!
Bütün karýncalarý ben öldürdüm!
Ve bir güvertenin içine gömdüm beyaz elbisemi.
Çýplak ayaklarýmý yýkarken görmüþler
Bu doðru deðil..

Ne zamandýr su içmiyorum .
Ve yutkunuyorum koca bir lokmayý.
Kaç düðüm oldum sen gideli ?
Göðsümden it sürüsü geçiyor sanki.
Senin deðmediðin bedenimden bir film çekiyorlar,
Islak
Ve nemli..

Ýlk defa tanýklýk ediyorum ellerime.
Bir tüvali yakar gibi
Susuyorum
Þiirden öte bir kadýn olmuþum.
Ve sanmýþým ki ;
Bir þiir ,
Bir þair için yazýlýr .
Ölmek böyle birþey olmamalýydý..

Hem düpedüz yalan söylemiþler bize
Aþk diye birþey yok ki.."

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: