Zakkum

Kim bilir kaç geceyi incittim böyle.
Kapý arkasýndan tuttuðum bir yalnýzlýðýn
kaburgalarýný saydým utanarak.
Yaðmurlarý sustururken dudaklarýmla,
Kaç kuruþa gitti þiirlerim?
Hiç hak etmedim..

Yastýðýmda kalan kokunu okþadým her sabah.
Bir hikayenin olma ihtimalini yazdýðým her an,
Gövdemden paslý tren raylarý geçti gýcýrdayarak.
Ölümü öptüler.
Sonra yýkadýlar ellerimdeki kiri.
Dahasý susturdular bu kadýn halimi..

Keþke bilseydim,
Yüzümün esmer yanlarýný dolaþtým
Bana ait hiç birþey kalmamýþ
Meðer göbek baðýmý kesmiþler çok eskiden..

Ahh !
Bir bilsem.
Yuvasýný göðüslediðim kaç kýrlangýç sürüsü kaldý þunun þurasýnda ?
Parmaklarým incindi sayarken bunu da.
Ve karýncalar iz sürdü ardýmdan.
Yokluðum kaç dikiþ izinden baþladý uzamaya.
Ve kýsaltarak ömrümü,
Mum aðaçlarýný yaktým.
Tütünümden damlayan gaz yaðýna döküldü ah’ým.
Ve bütün kadýnlýðýmdan ’çýt’ sesi geçti..
Onuda duymadýnýz!
Besbelli..


Halbuki ;
Zamanýn birinde,
Zakkumdan peydah olmuþ bir çiçeðin
tomurcuðunu gömmüþtüm içime.
Islýk çalan yoksul kadýnlar görmüþtüm.
Uzun dar etekli,
Ve süsü kendinden öte’de.
Bunu da yazýn bir deftere.
Sonra küf kokusunu hatýrlayýn genzinizde
Vicdan dile gelsin bir zahmet !



Herþey bir yana,
Derimin içinden,
damarýma kadar emzirdiðim bir adamýn ardýndan büyüyorum þimdi de.
Ve avuçlarým kocaman
Üþümüyorum bile.
Bir ateþe yürüyor ellerim
Ve derimin altýndan baþlýyorum üflemeye
Çok kez
Aðýrlaþýyor yaralarým
Ama ölmüyorum iþte..

Anlayýn artýk!
Kalbimin içinde bir kalp daha var.
Yorgun bir bel altý zamanýndan týrmanýyorum göðüs boþluðuma.

Esmer ellerini de öpmüþtüm bir zaman
O yüzden de
Kirli sakallarýna karýþan bir çok yaným var.
Hadi son defa sarýl bana..

Ölümün adý Aþk !


Özge Özgen







Sosyal Medyada Paylaşın: