Özlediðim kadar var… Sahiplendiðimden kaçan köþe bucak Akla zarar, Mazlumun vermediði Kala kala son nefesi. Örtük hikâyeleri var yollarýn, Yoldan çýkmýþ kaldýrým kenarlarýna Konan yüreði bozguna uðratan yanýlgýlarýn.
Hatmettiðimiz kadar da var hani: Öncesi kayýp masallarýn Gözlerine mil çekip de Uzandýðýmýz yalanlarýn Geniþ açýlý hezeyanlarý: Hem öyle böyle de deðil: Kustukça kinini Yürek daðlayan Soluk yüzlü ruhlarýn.
Bir düþ’ün perdesi Bir de kokan nefesi nefsin: Katran karasý sýfatlar Deðmesin yeter ki ruhuma Kimselerin kancasý. Öncemle geldim iþte Sonramla harmanladýðým düþlerim: Aþkýma, sevgime Deðmesin gýybet: Altý üstü bir garip abdalým.
Akla zarar Zamansýz ölümü hayallerin Kiminde çatýk kaþlý bir çehre Belki boynuzluyor Sahibini yorgun düþlerin Yine kendince verdiði zulümle: Allah’a þirk koþan Sevgisizliðin yanlýsý Ne çok þaibeli cilve: Adý koyulsa bile Yok iþte isteðim Ne dileðim ne dilemediðim Umurunda Þefaat düþkünü kazurat yenilgisi Vebalin ve öfkenin Zuhur eden yürekte Bunca kelimeyi tensiye eden Sancýlý bir yürekten akan yaþlarýn Yok mu yoksa hükmü…
Allah dilediðince sever de kulunu Hele ki mazlumun týk nefes yalnýzlýðýnda Gölgeler þahit kimsesizliðime… Diyemem, diyemem asla: Hakk’ýn dilinde bir sureyim Sevdiðim gönül gözümle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.