Kül çukuru
Zaman etraflýca sýzýyor ruhundaki çatlaklarý yüreðimin coðrafyasýna
Yalnýzlýk iklimi sayfalarýn gözeneklerinden akýyor deniz yavaþ yavaþ
Sustukça güzelleþen ormanlarýn sýrat tepeleri öyle derin ki
Gözlerime yakýþýyor berzah diriliþ
Insanlar diyorum böyle ruhani çaðýrmýyorlar bahçelerine
Perdelerde hep bir kýyamet uzun uzun dilimlenen
Þu bastýðýmýz toprak tabakasýna
-susuyorum lahut vücudla-
Aklýmdan geçiyor insanlar arkama baktýklarýmda
Ince harf gibi ipleþip iteliyorlar birbirlerini
Siz,yýrtýk aðaçlarýn gölgesine gövdenizi soyuyorsunuz
Ben,bütün güller bu sabah güzeldir diyorum külliyat makamýyla
Çekiyorum gözlerimde güneþi kýskananlarý ayaklarýmdan
Bir þiir gibi yanýp kendime
Bazen,
Bazen arta kalan tozlardan gitmek kalmaktan daha erdem
Ki,hüzünlerim kokusundan tanýr beni
Yanaðýmdaki gamzenin çukurundan
Cebimde beli bükük hecelerin hafýzasý
Belið bir çeþme gibi akar
Ve anlatýr inceliðini dilimin adasýna
Dað yalnýzlýðýma gittiðim yer
Koyu renkleriyle biçimlenir kocaman sayfalara
Aðýzlarýný eðip yüzüme palazlananlar
Sahi çok mu güzelsiniz
Ayakkabý baðýma gözü takýlmýþlarý ayýklýyorum
Aklýmýn yokuþlarýna kaçarak
Kendimi öldürüyorum
Hala yaþadýðýmý sanýyorlar
Karanlýðý gördüklerim
Oysa
Hayat su gibi içmesini bilene
Olanlardan eyle yarabbi
Aþk ile
Hüda ile
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.