Yüreðimin saksýsýnda yaþatýrdým seni, güz çiçeðim Güneþ bile dokunamazdý sana, sen istemedikçe... Gözlerin gibi renk renk açardý yapraklarýn. Kýyamazdým koklarken deðmeye... Mutlulukla, huzurla sulardým seni, Her gece dudaðýmý deðdirirdim yapraklarýna, Ve her sabah, günaydýným olurdu açan çiçeklerin, Koynumu kokunla doldururdum, Hiç solmazdýn, inan ki...
Geceler bizim dünyamýz olurdu. Ninni gibi þiirler fýsýldardým kulaðýna, Ve þiir gibi öpücükler koyardým dudaklarýna... Ben, saçlarýný öpüp koklarken Sen de o güzel gözlerinin þarkýlarýný söylerdin sessiz, Öyle geçerdi, masal gibi günlerimiz... Ama seni en çok, olsa olsa Þimdiki kadar sevebilirdim, Çünkü daha fazlasý yoktur inan ki sevmenin...
Bir yüreðim var; onun dolusu, Bir sevdâm var; daðlar kadar yüce. Bir sevgilim var; yüreðimin çiçeði. Dört mevsimlik, bir ömürlük çiçeðim benim... Bakýþýnda cemreler düþen, Gülüþünde güneþler doðan... Sesinde kemanlarýn coþkusu, udlarýn hüznü, Ve ellerinde kaderim...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.