Son bir mektup yazmýþtý bana mektubun yarýsýnda mürekkebi bitmiþ olmalý ki kaleminin maviyle baþladýðýný kýrmýzýyla bitirmiþti nereden bilebilirdim içimi daðlayacaðýný
o bana her zaman renkli mektuplar yazardý kiminin ucu yanýk
-kýz derdim erkekler böyle mektuplar yazar güler geçerdi
bazý da ruj lekesi olurdu zarfýn üstünde Allah bilir yapýþtýrmak için zarfý
pulunu yapýþtýrýrken izi kalýrdý dudaklarýnýn
içimde bir yeþil ümit vardý bir filizi yeþil ümit gönlümün gümrah topraðýnda yeþeriyordu neþeyle
dönecekti galiba
o da benim en çok mektuplarýmdan etkilenmiþti aylarca peþinden koþmuþtum aðzým iyi laf yapardý
sonunda evlendik bir de kýzýmýz oldu adýný kader koyalým dedim de
- olmaz dedi neþeli bir þey olsun sonra neþede karar kýldýk
bir gün ne oldu ne yaptým da bimem küsüp gitti
o günden sonra hep mektuplarýmda dön diye yalvardým
dýþarý çýkamýyorum utanýyorum herkes nasýl bakýyor bir bilsen asýyorlar dar aðacýna gözleriyle boynum kýldan ince
gel aydýnlat buralarý gülüþünle aþkla yamýyorum yaralarýmý bir tutam da sen katýyorum tadý tuzu yerinde olsun diye
bazen þüpheye düþüyorum ben kendimi mi seviyorum diye anladým sonunda ben kendimi sende seviyorum seni benden çýkar geriye ne kalýr beþ para etmez bir adam
senin sabahlýðýna sarýlýp gözyaþý döküyorum bir yol bulsa gelse yanýna Ýstanbul’a taþýrýr Marmara’yý
bak bu ay balayý ayý yýldönümü evliliðimizin
þýpýdýk terliklerinle bakýþýyoruz o da sessiz ve hüzünkar dön odamýn güneþi dön bu garip adamýn eþi kim demiþki bekarlýk güzel felek bir tokatladý mý ard arda vuruyor
senin sevgililer günü hediyeni kaybettim nereden bilebilirdim senin de o gün öleceðini
14/Mart/2010/pazar/Bodrum
Yüksel Nimet Apel Kayýt Tarihi : 14.3.2010 12:27:00