Yank beni...
Buradaydý/m
Bense hep oralarda...
Gecenin karnýndan içeriye girdiðim vakit
Þehirsiz,insansýz bir zemin ki a’vam
Masuniyet topraðý cennet açar mýydý
Geride kalanlarýn kanatlarýndan tükenip
Buradaydý/m
Bense hep oralarda
Þaþkýným
Mýrýldanmalarý susmuþ çölün beyazý
Öyle tenha çocuk ki körpeliðim
Bakýþlarýmdaki þahsiyeliðin odasýna akar
Hazar bir sessizlik
Oyy benim sýrma saçlý düþümün bahçesi
Az aydýnlýk lekele gözümün telvesine
Az umut senden ve ruhumdan giyinen sýrrýn
Aklýmý ortaya bölen a’vam
Çiy düþüyor mu ellerine
Aç hücresini perdenin yüzüme sýzmalý
Yerden ve gökten
En ince tozun çatlamasýndan
Karanlýða daldým
Kuþlarý ve aþký özledim
Bildiðim ki,aksýrýklý koridorlarý emiyordu güneþ
Rengi sus saçan mürekkebin yaþýyla dövünüyordu gece
Kulaðýmý yankýlayan martýlarýn kimsesiz seyyahý gibiyim
Mutlak bir kapý dinliyor olmalý aðzýmý
Ayaklarýmý göðe kaldýran dualarýn dalgalý çeperinde sesim
Sesim karýþýyor sonsuzluk soluðuna
Ki,
Bir daha ölünür müydü böylesi güzel mezarlýða
Bazý þeyler böyle ölünür
Bazý þeyler böyle ölünür
Gövdemi dere yataðýna býrakan el
Þükründen doðmaya yank beni
Görüyor musun a’vam
Bugün de gök küsmedi derin uçuruma
Ayaða kalk uykumu uyuþturan
Bulutlarýn bileðime kadar düþtüðü yerden
Çöl sessizliði makamýn topraklarýna
Uyan beni a’vam
Taþtan koparýp þehre
Seni almadan gitmeyeceðim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.