türkülere sýðmayan yarasý vardý babamýn O’na her baktýðýmda sislerin arasýnda kaybolan mavi trenlere benzetirdim yol çeken gözlerini
eðilip, bir bebeðin aðrýyan kulaðýna ninniler söylediðinde sesindeki acý ne çok yakardý canýmý içli, kýrýlgan, sessiz, annesine aðlardý!
isyaný bastýrýlmýþ bir aðýt ne kadar yakarsa canýnýzý iþte o kadar yangýndý babamýn yüreðindeki matemi
kirli bir tarihin ortasýnda yasal süngülerle illegal baskýnlarda, paramparça edilmiþ kimbilir kaç can taþýyan ninemin ardýnda kalan gözleriydi babama kalan miras