GÜL

GÜL
Gül derki, adým gül ,
Soyadým diken.
Rengim kýrmýzý,sarý ,beyaz mor,
Gerçeðim sevgi,
Topraðým halý,
Ömrüm, sana baðlý,
Kýymetliyim kokumdan dolayý,
Zahmetliyim dikenimden ötürü.
Peygamber dir benim kokum,
Solmak dýr tek korkum.
Ben gülüm Bülbüle sevdalý,
Dallarým ýslanýr yaðmurun deryasýndan,
Yapraklarýma çið düþer ,kar belasýndan,
Menzildeyim, makberdeyim ,sendeyim.
Vurur dallarýma soðuk ayazlar,
Hicrandayým,alev alev yanmaktayým.
Gülüm ben !
Sessiz aðlayan bir çocuðum sicim sicim.
Sevgideyim bazen seferdeyim,
Ýlkbaharda ilk yazdayým,
Katre katre çiçeklerim ,
Bazen kýþta bazen yazdayým.
Örtülür üzerim ama hep avazdayým.
Gülüm ben !vuslat açar renklerim,
Uçar yapraklarýmda üç günlük kelebeklerim.
Havalýyým, katmer katmer doruklardayým.
Ulaþamaz eller bana ,cennetdeyim.
Sevgiliye yazýlan þarkýdayým ,
Güneþe kafa tutan þafaktayým,
Arýya verilen baldayým ,
Dündeyim yarýndayým,
Ýlkbaharda yanýndayým,
Sözdeyim tufandayým,
Ümitlerdeyim neydeyim,
Peygamber sofrasýnda ,
Müstesna yerdeyim.
Gülüm ben! Güzeldeyim gölgedeyim.
Name name sözdeyim,
Medcezir misali gizdeyim,
Güzel bakan özdeyim,
Destan yazan kalemdeyim gözdeyim,
Türküdeyim sazdayým,
Saklý düþlerde kardayým,
Cennete giden yoldayým
Gülüm ben!
ZEHRA YÜCEL(9.4.2018)
Sosyal Medyada Paylaşın: