KUL DEĞİLMİYİZ
KUL DEÐÝLMÝYÝZ
Olmaya gönlünde sessiz temaþa,
Son nefesi alýnan kul deðilmiyiz.
Yalaný katýk etme ! Sevgi aþýna,
Topraða acele düþen, kul degilmiyiz.
Vefasýz dostlara bir selam yollasak,
Selamý menfat sayan kul deðilmiyiz.
Yanarak dönen semazenler aþkýna,
Uðrunda titreyen ney deðilmiyiz.
Ne balýk olur susuz ,nede yaðmur bulutsuz,
Bir damlada akan kan deðilmiyiz.
Aðlayan bülbüllerin son rüyâsýnda,
Sýr dolu , meydanlarda kül degilmiyiz.
Baykuþun tünediði daðlar ,senin mi sandýn?
Çið düþmüþ gönüllere ,kar buz deðilmiyiz.
Sanmaki ; gezdiðin mesken senindir?
Meftâ tabutuna konan, gül deðilmiyiz.
ZEHRA YÜCEL(4.6.2018)23.59
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.