Baş parmağımla işaret parmağımın birleştiği yerden öp beni

Vakit geldi sevgili
Ayrýlýk kapýya dayandý
Baþ parmaðýmla iþaret parmaðýmýn birleþtiði yerden öp beni
Gece çisil çisil üstüme çöküyor
Bu þehir sana doyamadýðým o eski þehir hala
Her köþesinde gölgemiz gezinmekte
Dost sohbetlerimiz yankýlanýyor yorgun kaldýrýmlarda
Vakit geldi sevgili
O buza kesmiþ ellerini ýsýtamadan, nefesimle
Gidiþini izliyorum küçük adýmlarýnla, aðýr aðýr
Bir kaç adým ötesi gurbet
Ve ben gelemeyecek kadar yorgunum
Beni affet.


Þimdi sen
Acýmadan hatýralara,
Yoksul koyup ellerimi,
Tenine hasret gecelere salýyorsun sevdiðini.
Þimdi sen
Hiç yaþanmayacak bir ömür biçiyorsun bize
Gözlerimizi dikip uzak bir yola
Hasret ekiyorsun tarlalara
Bu yollar bizim deðil
Bu gölge bizi avutmaz
Bu ses, bu türkü, bu þiir bizim deðil
Yine de gel dersen, ardýn sýra
Ayaklarým kan revan yürürüm dikenli yollarýna
Yine de kýyamam kan çanaðý gözlerine
Sana bir aþk
Bana sonsuz özlemler biçerim.

Yine de gitmezsen
Verebilecek pekte bir þeyim kalmadý
Sana, seni senden çok sevecek bir meczup verebilirim
Kalýrsan yaralý bir kaç gece belki
Belki bir kaç sarýlmak
Tir tir titreyen teninde terlemelerim
Bir uzun gece sohbeti
Kýsa bir dörtlük
Bir hece vezni.

Yorgunum
Tahmin edemeyeceðin kadar yaralý
Bir yaným uçurum, diðer yaným sen
Ah bir bilebilsen
Bahtým ne karalý
Düþtü düþecek demimdeyim
Zamaný durduracak gücüm olsaydý eðer
Ýki parmaðýnýn birleþtiði yerinden öperken
Özlemken, sýrýlsýklam aþkken
Ölesiye senken
Müptelayken soluðuna
Adamakýllý sevdayken durdurmak isterdim.
Ve þimdi gücüm olsa
Sevgili diye seslenebilsem ardýndan
zaman gelip gözlerinde dursa
Ýç çekiþimden dile gelir Bursa...

Sosyal Medyada Paylaşın: