Gel, naz etme, gel güzelim, gez gönlümün bahçesinde, Salýn, seher yelleriyle sallanan güller gibi; Gönül senin, bahçe senin, sana âþýk can senin. Gün ýþýðý tutuþurken saçlarýnda, kýpkýzýl Þebnemlerle ýslansýn, gül yapraðý dudaklar, Sevdam senin, hasret senin, feryad-ý figân senin... Ýçten bir tebessümle bakýþýn bana yeter Yüreðimi sevgiyle okþayan eller gibi, Gel, gülerek gel güzelim, gonca gonca güller gibi...
Bir periþan âþýðým ben, sevmektir tek hünerim, Gözlerinin meftunuyum, kaybolurum içinde. Bin kez geçsem de sevdandan, yine seni severim. Kýzýl saçlým, elâ gözlüm, al dudaklým, güzelim, Vurgun yemiþ bahçeme renk bahþeden güz gülüm, Kokladýkça doya doya bana výz gelir ölüm...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.