Bilmezler

Görenler derler ki, gülüyor yüzün,
Gizli gizli inen yaþý bilmezler.
Sanýrlar uðramaz pek bana hüzün,
Alev alev yanan döþü bilmezler.

Varsýn vurdumduymaz, gamsýz bilsinler,
Suizan eyleyip, deþarz olsunlar,
Mesut olduðuma karar kýlsýnlar;
Nemden yosun tutan taþý bilmezler.

Sanýrlar ellerim yað ile balda,
Yürürüm daima engelsiz yolda,
Bülbülüm, þakýrým dikensiz dalda;
Kafesteki suskun kuþu bilmezler.

Derler sazla, sözle vakti geçiyor,
Aþkýn kadehinden bade içiyor,
Efkâr bastýðýnda, sanki uçuyor;
Ýçmeden keþ olan baþý bilmezler.

Leyla’yý, Aslý’yý, Þirin’i sorma,
Yüzeyi görene, derini sorma,
Güzelin can alan yerini sorma!
Göz üstünde kalem kaþý bilmezler.

Alaca’yý kimler, niçin dinlesin?
Yaþamayan seni nasýl anlasýn?
Yarasý olmayan neden inlesin?
Kýrýk hayal, yarým düþü bilmezler.

26.05.2018
Muhittin Alaca




Sosyal Medyada Paylaşın: