MUHTAÇ OLURSUN OYUĞA...
MUHTAÇ OLURSUN OYUÐA...
Ömür döktü yaprak,mevsim döndü hazana,
Makus talih mutluluðu,çok görür divaneye,
Kalemini almýþ felek, dertler yazan yazana,
Öt bülbül garip garip,birde gelmem kozana…
Aðlýyor bak gonca gül,solmuþtur yapraklar,
Gözler acýlar kusuyor,ýslanmýþtýr topraklar,
Yok olmak kurtuluþmuþ,ancak ölüm paklar,
Dünya vefasýz dünya,tüm gidenler çýplaklar…
Yürekleri duy,merhem ol, zalim olmayasýn,
Boþ olaný gözetesin, dolulara dolmayasýn,
Güçsüzleri görmeyip,güçlüden olmayasýn,
Yolun ahrete düþerse,saç,baþ yolmayasýn…
Kötülükten uzak dur ki,yaran olsun sargýlý,
Boyla,bedenin þifalansýn,olmasýn hiç aðrýlý,
Küçüðü sev,büyüðü say, canlýya ol saygýlý,
Doðru senin kýlavuzun, yaþama hiç kaygýlý…
Þeyhim;Derki dert gelirse,bakmaz vara,yoða,
Belanýn her hali bela,kanmayasýn ki aza,çoða,
Kýþ günü gömlek giyip,atma sen kafa soðuða,
Yýlanlar,çýyanlar gibi muhtaç olursun oyuða...
Nurettin GÜLBEY
Saat : 17.38.
24.05.2018
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.