HERKESTEN ÖTE HİÇ KİMSEYİM

Ölüm özet geçiyor…
Ýç sesin alt yazýsý
Belki döþenen ruhlarýn coðrafyasý
Yine alt geçitlerde peyda olan
Ýkircikli fýsýltýlar
Ne olacak bu insanlýðýn hali,
Demenin de meali
Birikinti üzünçte asýlý þafak
Belki ki;
Ne atan ne de doðan
Sadece yüreðin utkunda
Kendince peyda olan hüsran.
Derme çatma haznesi yüreðin
Oysaki hazine bellemiþtik
Dinmeyen sesini belleðin.

Unutmaya programlýyýz oysa:
Ne dünde kalan
Ne yarýnlara fýrsat tanýyan.
Sakalým yok ki
Muteber olsun kelamým.
Yalaným da yok hani
Yeter ki nifak sokmayýn…
Demedim, demedim inanýn ki;
Ak Þemsettin’in kayýp hikâyesi
Yine beylik deyimlerin ihtilalý:
Bir gün yüzü görmeyi dileyen
Sadece ben deðilim ki…
Demedim, demedim inanýn.

Ýnanýn da atmasýn beti benzi þiirin
Üstelik þairlerin ne hulasasý
Ne de yetkin bir kalem
Þiirin özünde saklýyým
Þehit düþtüðüm mýsralarda
Yanarken için için
Hangi aþkýn peçesinde mi gizliyim?
Þimdimi unuttum ne de olsa
Az evvel’de kaldý:
Aklým da yarýnlarým zaten
Hepten yalan.

Dediði dedik bir emsal de deðilim üstelik:
Alt tarafý
Yüreðin güftesinde gizliyim.
Gizli bir geçit
Ýçimin alfabesi;
Denli densiz duygularýn izdüþümü
Yine kendimce yürüdüðüm hayat denen
Düzenekte
Bir neferim
Sevginin kölesi.

Hayatýn uzvu þu kalemde
Dirildiðim her kelimede
Sonlara biat
Bir tekerlemeden de yok farkým:
Zanlarý unuttuðum kadar
Zamaný uyuttuðum
Sanmayýn ki;
Kara cahilim:
Ýþin aslý bir yetim dizeyim
Dizdiðim sýra sýra hayallerin
Ufkuna çizdiðim
Bir resimden çaldýðým
Güneþin en lal açýsý:
Acýlarýn da sulh bildiði
Bir söylemde
Aþkýn rahmetine düþtüðüm,
Gönül gözümde hoyrat fýrtýnalarýn
Ýstilasý.

Kendince bir abdalým;
Beylik özürlerin girizgâhýnda
Bir lal heceyim:
Gül’düðüm kadar
Gülümsemeyi þerh düþtüðüm her yeni güne
Suret bildiðim
Yüreðin kefaretine ihanet etmeden
Ýçinde yüzdüðüm denizin
Dalgasýnda
Bir sarmalým.

Haznemde yorgun fýtrat;
Yüreðimde kayýp mizaç;
Aþkýma sahip çýktýðým kadar
Sahip çýkýlmaktan yana da yok derdim.
Tek sahibim var herkes gibi
Yine herkesten öte
Hiç kimseyim.


Sosyal Medyada Paylaşın: