DOYURSUN...
DOYURSUN…
Eðer göremiyorsa,alemin gerçeklerini göz,
Bakýp görmeyen o gözleri,toprak doyursun,
Kelamý yetmiyorsa,tükenmiþ ise laf ile söz,
Dinleyip de anlamayan aklý,yýllar doyursun…
Bir ahým var Rabbime,bulmuyor yerini hiç,
Yalvarma karþýlýksýz,isyaným olurmuþ suç,
Üstesinden gelemedim,yetirememiþim güç,
Feleðin cevri cefalarýný da,kullar doyursun…
Ýçim kararmýþ,düþüncem yorgun,gör hele,
Bakýnca ayýn yüzüne,halka olmuþtur,hale,
El açýp yalvarýnca Ýlahi’ye,bana kaldý ihale,
Gönlüm kýrýk,baðrým da aç,Huda doyursun…
Yürek yufka,duygum korkak,acýyordur içim,
Yüklenmiþ kervaným,yollara dizilmiþ göçüm,
Hak diledi yarattý,benim ne kabahatim,suçum,
Yaralanmýþ yüreðimi,bir hoþ seda doyursun…
Söyleme yüzüme sen,kara baðlayan bahtýmý,
Yaradan’la baðladým,unutmadým ben ahdýmý,
Feryat figan eyler iken,yârim gösterdi sahtýný,
Kuruyup akmayan insafýný,Rahman doyursun…
Þeyhim;Derki bak,almýþtýr kitabýmý yâr eline,
Kapýlmýþým ben sevdalarýn deryasýna,seline,
Mevlam hiçbir kulunu düþürmesin,elin diline,
Kem sözlü,acýmasýz yüreði,derman doyursun…
Nurettin GÜLBEY
Saat : 16.15
22.05.2018
Yalova
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.