Örtülü kehanetlerden Alamýyor gözünü insanlýk tohumu: Addedilen vefanýn, Yürekleri yýkan zuhurun, En asil hatta Asýlsýzlýðýn metanetine Sýðýnan avcý.
Yaralý yüreði Ceylan i mgelerin, Sükût-u hayale uðrayan Ýçte saklý tok sesin Belki son feryadý Yine bandýkça andýný Ýnsanlýðýn rant yaptýðý…
Kuru çeþmelerin Allah rýzasý için Suyunu nakþettiði Belki en koyu gölgelerin bile Rükûa vardýðý Haþmetli bir eda: Susup yalandan sürüklenip; Sevip Gömülmeye biat her yeni gün, Demenin de meali Ansýzýn yürekte büyüyen Sýzýnýn Olmalý bir dermaný, Demenin de indinde Kayýp kaygan zeminde Tutsak tutulduðuna binaen.
Bir þiire anlam Belki benliðe sunulacak En vefalý meram. Þimdileri kutsarken Zaman Düne meyledip bazen Aslýnda yarýný Hicveden bir taný: Yine þiirler kýraðý çalar da çalar Demenin olmasa zararý.
Neydik neyden vazgeçtik? Kimdik? Belki Kimliksizliði iþledik hece hece: Bir serenat adeta Ýçine düþülesi çukurun, Boydan boya Sunduðu acýnýn da hulasasý Yine demlendiðimiz En derin’in meali Yoksunluðun ilk ve de son harfi.
A’dan geçtik son sürat sona: Son bildik bileli Baþý kayýp bir hikâyeden de nemalandýk: Ölçütü sevginin ne bir katre Ne de azardan çoða dönüþen Gölgelerin mahareti Üstelik can çýkmadan huy çýkmasa da Cansýz þiirlerin dik alasý En dik acý: Yine ölçebildiðimiz Yüreðin kotasý Maruzat belleyip Düþtüðümüz yolda, Bir dosta rast geldik ansýzýn, Anlýk öfkeden uzandýk sevdalara Bir masal kahramaný olmak Olsa keþke Þiirin tek maruzatý.
Þiir dilinde en engin Ömre atýfta bulunup Ölmeyi bile geçtik Acýlardan çýkýp yola Uðradýðýmýz duraklarda Sonu dilemekle eþ deðer Aslýnda Her þiirin sol(u)duðu Yürek denen mecra.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.