Çocuk Aklım

Çocukken,
Avuç içlerimi sarýya boyarsam
Ve kollarýmý yeterince uzatýrsam
Güneþi tutabileceðimi,
Bir kova suda, bin gemiyi batýrabileceðimi,
Derin bir nefes alýp üflersem
Bulutlarýn yerini deðiþtirebileceðimi sanýrdým.
Perdeleri çekili bir odada,
Saatin hep gece ikiyi göstereceðini;
Yaðmur damlalarýnýn
Üstü açýk otomobillere asla deðmeyeceðini düþünür;
Ýnanýrdým.
Ne kadar çok su içersem,
O kadar iyi yüzebileceðimden;
Binlerce balonu þiþirip birbirine baðlarsam
Dünyayý gezebileceðimden emindim örneðin.
Gitar sesinin, gitaristin aðzýndan deðil de
Gitardan çýktýðýna kimse inandýramazdý beni.
Her sabah uyandýðýmda
Hep ayný yerinde bulacaðýmý sanýrdým herkesi.
Babam mesela,
Týraþ olmak için ayna karþýsýnda olacak;
Annem, sessizce saçlarýný tarayacaktý.
Geçen yýl alýnan pantolon,
Doðum günümde hediye edilen kýrmýzý tiþört
Gelecek yýl da tam olacaktý.
Ben büyümeyecektim aslýnda,
Dünya küçülecekti.




Sosyal Medyada Paylaşın: