Kemaným gibi, dayasan o güzel baþýný omzuma, Yay’ýn dudaklarým olsa, dolaþsa üzerinde, Aþkýn en güzel naðmelerini verse tellerin, Ellerimde kavrulurken ellerin...
Dayasan dudaklarýný dudaklarýmýn arasýna, ney’im gibi, Üflesem yüreðimde yanan ateþi dudaklarýna. Ney’in naðmeleriyle dökülüp gitse hüzün Karþýmda bir þiir gibi, o güzel yüzün...
Bir ritim-saz gibi çalsam seni, küçücük dokunuþlarla Parmaklarým vurdukça tenine, sen kýpýr kýpýr, Gülüþünle gönülleri, gözlerinle aþk notalarýna vursan; Raks etsen o ritimle, saçlarýný o ritimle savursan...
Saz takýmýmsýn, her yeri ayrý telden, ayrý makamdan çalan, Gözlerin hüzzam, dudaklar buselik, nihavent gülüþün, En can alan köçekçedir, kývrýlýp bükülüþün. Ömür boyu yaþanacak bir âlemsin, sazlý sözlü Kýzýl saçlý, kor dudaklý, elâ gözlü...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.