Som Gün'âhlar Anıtı..
Elmanýn çiçeði
ayvanýn tomurcuðu unutulup
kurutuldu itina ile gövdemizdeki filizler
ki deðildi önemli
gün aðarmasýn, güneþ doðmasýndý
açmasýn çiçekler, ötmesin kuþlar pencerede
vakit geçsindi durmadan.
Kýnýna kinli kýlýç misali
nefretler aðýrlýyordu içimiz
elleri masum kaný
tenleri kan masumu bireylere karþý
aþýrý hýrs kaybýndan hayatý öldürüyorduk
denk geliyordu nefsine yenilemeyenlere zaferleri
öðünüyorduk döðünerek sinsi.
"Hayatta tek adil þey herkesin ölecek olmasý"...
hesap var diyordu bir maðdur
gözünde kýrýk bir damla
mahþer sonuna kadar dili.
Yýkýlýyorduk en saðlam yerimizden
ýssýz diyarlar arýyor
acýmýzý gömecek topraklar buluyor
yeni hüzünler icad ediyorduk kendimize.
Devam ediyordu hayat
ediyordu da ben edemiyordum
son bir avaz zýlgýtýmý savuruyordum
d’okunsun deyi
israfilin dudaklarýna.
-ya insanlarýný adam et
ya da ben gidiyorum diyarýndan dünya..
Çýt çýkmýyor
taþ yarýlýyordu kahrýndan
suskundu toprak aðýtlara
bekler gibi yapýyordum aceleci kelimelerle
ekler gibi sabrýma sükun...
bölünüp kurmaca bir kaderin içinden
hiç kimse
keza
annem bile bilmiyordu
som gün’âhlarýmý da toplayýp zulama
tüm maðduri’yetimliðimle
ona gittiðimi
gün s’aydýðýmý kýrgýn parmaklarýmdan sabýrlýca.
...
Mayýsöncesi/Z. Nâr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.