Biz bir elin parmaklarýydýk Iki yüreðin yekpare olduðu Bir çýnarýn altýnda gölgelenen serçeciklerdik Lori lori seslerinde uyurduk penceresinden çocuk gülüþmeleri eksik olmayan yeþil badanalý evin Büyüdük Büyüdük önce gülüþlerimizden eksildik Kirpiklerimiz ýslandý Gölgemizi yitirdikçe adýmlarýmýza dolandý ayrýk otlarý Yaprak yaprak döküldük Çýnarýmýz devrildi Alýn çizgisine iki büklüm olduk çok sonrasýnda
Yutaðýmýzda iki hece bastýrýlmýþ bir ihtilal oldu vay ki "baba"...
-Ölümle yaþ aldýk sonrasýnda-
Derken sesler sýtma eyleminde tenimize sýðýndý Z/amansýzýz Sözler uçurum açýtý yüreðimizde Uzaklarý öðrendikçe kirpiksiz baktýk birbirimize Biraz daha biraz daha gömüldük içimizin kuyu kuyu sebeplerine...
Biz bir elin parmaklarýydýk Vadesiz sanmýþtýmkan baðý hikayesini Uzun uzun güleriz sanmýþtým Uzun uzun severiz birbirimizi Ah ki nem dahi olmadýk bir gözümüze Ýðne sözler yutkunduk Kurþun ipliklerden Hayýftýr dedikçe Yazýklanmayý teðet gectik...
Bu kaçýncý yanýlsama Uzun geceler boyu Aklým þaþýrma yetisini yitirmiþken Kalbim yaþama sevincimden özür diliyor...
ortanca (mahlasým) ve serçeciðimle Kekeme fotograflara baþ parmaðýzý sallýyoruz þimdilerde Sus payý dahi yok keder veren tek s/özün Eþikleri atlayýp Aynalarý kýrdýk Birbirimizin yüzünde tarýyoruz saçlarýmýzý Bütün yaþanmýþlýklarý hükümsüz kýlýp Gecesiz gündüzsüz bir geçmiþle Ýnkardan huzur edinenleri unutup Tutunduk birbirimize...
Ve önce
Ve ilk önce
Annem düþtü kirpiðimizden...
Hazal KARADAÐ[ /kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazal Karadağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.