Bahçendeki güllerle vedalaþtým dün gece
Yaþamaktan yoruldum yemin olsun naz deðil
Düðümlerini çözdü dilimdeki bilmece
Bu hicrana isyaným Hâþâ itiraz deðil
Ýmtihan dünyasýdýr Hak kulunu sýnar ya
Benim derdimi bilmez Lokman Hekim kanarya
Suretimdeki daðýn heybeti yaralýdýr
Rüzgârýn saçlarýný yamacýma sen getir
Ömür hüzzam faslýnda güftesi karalýdýr
Bir hýçkýrýk busesi yüreðimi titretir
Dudaðýmdan dualar son arzuyu sunar ya
Sehpalar sýr saklamaz çek ipimi kanarya
Yanmayý murat eden ateþi aþk saymaz mý?
Arzuhal sokaðýnda umut kanýmý döker
Ýnsan bunca yaþar da bir gün olsun aymaz mý?
Bir karýnca misali susuz göle su çeker
Bahara küsmüþ baðda tomurcuklar kanar ya
Çýðlýðýma çýð düþtü gidiyorum kanarya
Kaderin köprüsüne infazýmý baðladým
Aklýmý aklamýyor cevapsýz bin bir sual
Saklanýp gözlerimden gizli gizli aðladým
Sabýr çekti sinemde içimdeki infiâl
Güneþ gider ay gider gece göðe konar ya
Benim içimdeki ben beni bilmez kanarya
Sulara yön verirken, damlanýn pusulasý
Umutlar akýp gider bir melalin peþinden
Zehirli hançer gibi bu derdin heyulasý
Kâbuslar inmek bilmez uykularýn döþünden
Þahdamarým belki de bu/harýmda yanar ya
Kýlýmý kýpýrdatmam kýr kalemi kanarya