ÜSTÜ KALSIN

yokluðunun rengi ayaz
ellerim buz, tenim beyaz
uzun sürdü yüreðimin zemherisi
üþüsem sesimi tanýr mýsýnýz
anlar mýsýnýz göz yaþlarýmýn nakaratýndan



yorulmuþ bir ceylan gibi bakýþýn
kirpiklerinde þarap si sarhoþluklar var
sahiplenmesem ýslanmaya devam edecekler
akrep statik
yelkovanda volta atmayý unutmuþ
sýcak bir çayýn buðusuna hasret soluklar



sen fýrtýnasýna þapkayý ters giydirmiþ
tuzlu suyla vaftiz edilmiþsin
korkma benden
soyun
bir tek gülüþün kalsýn üstünde
birde uzan yanýma istersen
yakalarým uykundan firar eden düþlerini
çekinme benden
çünkü ben sana bukalemun hayaller getirmedim
esrarýný çözmeye deðil
içime çekmeye geldim



ölümsüz buseler diziyorum mevsimlerime
bana en büyük rakip yine ben
hicranýn saati kaçý kaç geçiyor
bilemiyorum
bu þehirde her yaðmur kendi kaderine küskün
sen aklýma geldikçe yalnýzlýk oluyorum



ne aðzýmdaki uykudan haberdarsýn
nede dilimdeki þarkýdan
kýmýltýsýz bir süreçte
yenik düþüyor efsun dakikalar



kirli sözlerimi sakýn temize çekme
nerden ince isem ordan kýr beni
çünkü uçmak düþmeyi göze almaktýr
sen hayatla hala dalga geçiyorsun
bilemessin ki kaç efkarý duman ettim
hiç bulamadýklarýný
asla yitiremezsin
dahilime dert
haricime siklet oluyorsun



ne köstebekler gördüm þirin, sevecen
ne yalancý cilveler
ne etek öpmeler
denize bakmayý bilmeyenler
mavinin kýymetini nerden bilirler
þairler ölüdür derler
kuzum bu laflara gülerler



yaralarýmdan aðrýlar sýzýyor
susuþum sana
üstü kalsýn külfetimin
sitemim
aþka
ayrýlýða
ve zamana


Sosyal Medyada Paylaşın: