Güvendiðim daðlara kar yaðmadý, buz tuttu!
Mevsim, ortasýndaydý hâlbuki ilkbaharýn…
Hani erirdi karlar, taþlaþmaya yüz tuttu?
Hiç mi faydasý olmaz, çekilen ah-u zarýn?
Yaðýnca düz ovaya, ilkbaharda mart karý!
Düþünürsün; kim öder, Hak’tan gelen hasarý!
Çýrpýnsan bir kuþ gibi, olmaz mý inkisarý?
Bir gün elbet anlarsýn, kýymetini hazarýn…
Toprak iþleyeninse, su kullananýn elbet!
Lakin takip etmezsen, akmaz ki ilelebet…
Gece gündüz uyumaz, tutarsan daim nöbet;
Ancak alýrsýn o dem, kokusunu ezharýn…
Yaralý bir parmaða, ne yapýlsa yaranýr?
Neden hep buzaðýlar, yanlýþ yerde aranýr?
Bilinen bir dert için, nasýl herkes direnir;
Hiç faydasý olur mu, yanlýþtaki ýsrarýn?
Þu çýkar dünyasýnda, iyiliðin adý var!
Faydasýz yaþamanýn, söyleyin ne tadý var?
Beþer iyi bilsin ki, her ömrün miadý var!
Kârdýr her neresinden, dönülürse zararýn…
Karaman-2018/04
TDK:
Ýnkisar: kýrýlma, gücenme, gönül koyma…
Ezhar: çiçekler, Þukufeler, çiçek süslemeleri…
Ah-u zar: ah çekip inleme, aðlama…
Hazar: sulh ya da barýþ zamaný, bir kimsenin huzuru…
Halil Þakir Taþçýoðlu
BÝR TEFEKKÜRDEN ARDA KALANLAR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.