Yorgundur gözleri deðmiyor hiçbir þeye. Yol çekmez bir bakýþý kaldý artýk geriye. Gözü kara bir karga gibi ‘hak!’ diye diye. Ses verse bana uzaklardan iyiyim diye.
Taþýyor kabýna sýðmaz bir heyecaný. Yýrtýk ceplerinde ümitler vardý azaldý. Önemsiz bir senfonidir çalan, Dedi; Var git yoluna, derdi býrak hey can!
Nedir dertlerin dedim hemen söyle. ‘Derdi söyleyen derman mý bulmuþ, Dermaný bulan dertten mi kurtulmuþ?’ Dedi de demeye dönmedi dilim bir þeye.
Yorulmuþ bu yolcu oturur çöldeki vahada. Hayal meyal hatrýmda dert mi yandý bana? Hayýr. Hayale düþen yolcu gamý sessizce çekmiþ, Âh etmemiþ, delice derdi çekmiþ de gitmiþ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.