Bu son Þansýn ÖZGÜR Bülbülüm. Þimdi öt, Bahara Þarký söyle, Gülüm.(*) Çünkü Kýþa Gebe karanlýk Kalleþ Günün. Baðýmsýzlýk Þarkýsý söyleyemiyeceksin; "- Keþke açsaydým Aðzýmý!" diyecek, Kafesinde öleceksin.
Bu son Þansýn Baþý dik ve Hür BOZKURT, sonun yakýn! Orman Kýralý ve yaþlanmýþ bir Çakalýn Peþinden gitme sakýn. Kanarsan Derini yüzer vede Kýçýndan üfler bu Aslan; "- Zaten Ýt Soyundandý!" der.
Bu son Þansýn; Kükre ve kurtul imanlý SAADET Kaplaným. Hür olmaya, Özgür kalmaya Haziranda hazýrlan; Ýmanýný Para ile satan, seni kandýrmaya çalýþan Orman Kýralý Aslanýn Sonu yakýn. Onu yine Kýral yapma sakýn!
(*) ÝSTANBUL PEMBE Þiirleri Hayvanlar için yazýlmýþtýr. Ýnsanlarýn alýnmaya asla haklarý yoktur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.